19 Şubat 2014 Çarşamba

hissetmek

Olan onca şeye rağmen hissetmek, hissedebilmek garip bir güç veriyor.
Tekrar mutlu olabilmeye inanmak, eskisinden daha da çok ve daha da anlamlı sevebilecek olmaya inanmak...

İnsanız...
Doğduk..
Büyüyoruz..
Ölüyoruz..
ve Büyüyoruz..
ve Ölüyoruz..
Ta ki gerçekten ölene dek.



------
Burada oturmuş senden özür dilemem gereken şeyleri ve senin özür dilemen gereken düşünüyordum.
Birbirimize çektirdiğimiz tüm acıları...
Seni suçladığım şeyleri...
Burada olup da söylemeni istediğim her şeyi...

Özür dilerim...

Seni her zaman seveceğim çünkü biz beraber büyüdük...
Beni olduğum kişi yapan sensin...
Bilmeni istiyorum ki içimde her zaman senden bir parça taşıyacağım...
Ve bunun için minnettarım...
Her kime dönüştüysen...
Dünyanın neresindeysen...
Kiminleysen...
Sana sevgilerimi gönderiyorum.
Sonsuza dek dostun.
(Her filminden kısmi alıntıdır)
-----

18 Şubat 2014 Salı

klişe1: başarken

Merhaba sayin okur..

Neden buradasin bilemiyorum ama okuyacagin blogdaki yazilar gercekten sacma ve garip seyler olacak. Vaktim degerlidir dersen pesin pesin soyleyeyim, hemen kapat pencereyi..

Yok vaktim degerli degil diyorsan da daha faideli seyler okumani siddetle tavsiye ederim.

Klişe1: başlarken dedim cunku gercekten okuyuculari uyarma ihtiyaci hissediyorum. İsin asli neden yazdigimi da bilemiyorum. Gun icinde, bazen gece icinde olan olaylari goreceksiniz buralarda. Kendi ic sanrilarimi, sikintilarimi, serzenislerimi, belki de mutluluklarimi.. belki mutluluklarimi dedim cunku mutlu oldugumda paylasim yaptigim farkli mecralar var. Burasi daha cok benim karanlik yuzumde neler oldugunu yazacagim bir mecra olacak..

Neyse konuyu anlamissinizdir. Yazilarda heralde hitap seklinde yazmam, cunku birileri okusun diye yazilmamis olacaklar.

Haydi...