Ankara...

demek ki buraya kadarmış seninle ilişkim...

çoğunluk sevmiyor seni biliyorum ama iyi ki sende doğmuşum be. henüz meyve bahçelerinin yok olmadığı, çocukların gece yarılarına kadar sokakta rahat rahat oynayabildiği bir dönemde çocukluğuma evsahipliği yaptığın için teşekkürler sana. ilkokul, ortaokul, lise derken sana öyle bir bağlanmışım ki üniversite için başka şehre gitmeye cesaret edemedim bile. iyi ki de edememişim, kopamamışım senden. iş hayatıma iyi ki seninle başlamışım. arkamdan kuyumu kazmayan, art niyeti olmayan temiz insanlarınla çalıştım sayende. bu sayede kişilerle uğraşmadan işime odaklanabildim belki de.. her adımda, her basamakta çok değerli arkadaşlar, dostlar kattın bana. ömrümün sonuna kadar yanlarında olmasam da kalpleri benimle atacak olacak dostlardan hemde.

hatırladıkça içimi burkacak acı hatıralar da yaşattın ama onlar için de teşekkür ederim sana. onlar olmasa güzel, mutlu zamanların değerini, kıymetini nereden bilebilirdim...

bu gece son kez ev sahipliği yapacaksın ya bana, içim burulmuyor değil. beni nasıl bir hayatın beklediğini dahi bilemiyorken rahatından, rutininden, düzeninden ayrılmak, aileyi, arkadaşları ve dostları arkada bırakmak üzmüyor değil.

ama demek ki buraya kadarmış seninle ilişkim. elveda ankara...